Idealna profiloplastyka

Co to jest profiloplastyka twarzy? 

Jest to chirurgiczna lub niechirurgiczna metoda poprawy konturów twarzy, dążąca do uzyskania bardziej harmonijnego profilu oraz wyrównania proporcji twarzy. Wykonywana jest nie tylko ze względów estetycznych, ale również po zabiegach zmieniających zarys twarzy – ortognatycznych lub rekonstrukcyjnych, np. po urazach. Warto wspomnieć, że nawet ekstrakcyjne leczenie ortodontyczne może mieć wpływ na profil tkanek miękkich twarzy.

Profiloplastyka obejmuje korekcję: nosa, ust, czoła, podbródka, policzków oraz linii żuchwy.

Chirurgiczna może polegać na wszczepieniu implantów, np. bródki, policzków.

Niechirurgiczna polega na np. wykonaniu korekty nosa, augmentacji tkanek przy pomocy wypełniaczy, czy też na wyszczupleniu twarzy z użyciem neuromodulatorów.

Z czym wiążą się zawiłości profiloplastyki?

Przede wszystkim z uwarunkowaniami anatomicznymi. 

Warto przypomnieć przyczyny i składowe procesu starzenia się twarzy. Jest to proces wieloczynnikowy. Wraz z wiekiem dochodzi do:

• starzenia się samej skóry i tkanki podskórnej
• rozciągania się więzadeł popierających struktury tkankowe twarzy
• rozciągnięcia, spadku napięcia i masy mięśni mimicznych
• przemieszczania się tzw. kompartmentów tłuszczowych w dół (tzw. sagging)

Korekta czoła – dlaczego anatomia jest ważna?

Bardzo znana rycina (Dr Levent Efe, CMI) pokazuje nam warstwowość struktur twarzy, które opisał doktor Bryan Mendelson.

Focus na anatomię czoła

Czoło składa się z warstw:

• skóry
• tkanki tłuszczowej powierzchniowej
• warstwy mięśniowej m. czołowego
• przedziałów tłuszczowych głębokich
• przestrzeni głębokich
• okostnej, kości

Według dr Liya Guramovna Gavasheli (chirurg plastyk) do zabiegów bardzo niebezpiecznych należy powierzchowne ostrzykiwanie górnej połowy czoła (zwłaszcza przy użyciu igły), ze względu na przebiegające tam naczynia krwionośne, tętnicze, takie jak t. nadbloczkowa, nadoczodołowa oraz ich anastomozy, a także tętnica skroniowa powierzchowna, położone powierzchniowo do mięśnia czołowego.

Za mniej “agresywne” postępowanie uważa się użycie kaniuli, w górnej połowie czoła w rejonie głębokich przedziałów tłuszczowych. Występują również znaczne różnice w budowie anatomicznej samego mięśnia czołowego. Wykazano to w badaniach kadawerowych. Okostna czoła jest bardzo mało elastyczna  i sztywno przylega do kości. Warstwa ta jest nieprzydatna w medycynie estetycznej.

Dr Guramovna wykonuje iniekcje czoła tylko przy użyciu kaniuli.

Wg dr Guramovnej:

Korekcja okolicy brwi – zwłaszcza okolicy przyśrodkowej, pod mięśniem marszczącym brew jest bardzo niebezpieczna. Przyśrodkowo lepiej zostać przy neuromodulatorach, bocznie można rozważyć wypełniacz.

Focus na nos

Co cechuje idealny nos?

• kształt
• proporcja
• idealny kąt czołowo-nosowy, który wynosi 115-130 stopni
• projekcja (wystawanie) nosa to 0,55-0,60
• kąt nosowo-czołowy → mała bródka nadaje wrażenie dużego nosa
• kąt nosowo-wargowy – norma to 80-120 stopni
• kąt rozwarty cechuje kobiecy profil, ostrzejszy kąt cechuje profil męski 

Na podstawie wielu dyssekcji J. Pessa wykazał, że w warstwie SMAS nosa znajdują się mięśnie nosa oraz wiele naczyń krwionośnych. Na kości i chrząstce nie znajduje się naczyń.

Korekta nosa wymaga doskonałej znajomości anatomii nosa. Nos dzieli się anatomicznie na wiele podjednostek. M.in. C. Ozturk, J. Larson, C. Ozturk i J. Zins opisali anatomię warstw nosa.

Ze względu na ułożenie naczyń L. Gavasheli zaleca umiejscowienie produktu wypełniającego pod warstwą SMAS. Ze względu na anastomozy tętnicze, powikłania po podaniu donaczyniowym w rejonie nosa są bardzo poważne.

Focus na bródkę i dolny rejon twarzy

W dolnej części twarzy z wiekiem następują znaczne zmiany zanikowe w obrębie żuchwy i kości szczęki, które przyczyniają się do skrócenia  dolnego odcinka, a w konsekwencji zaburzenia proporcji twarzy. Ważne jest aby skonsultować pacjentów stomatologicznie, ponieważ braki zębowe mogą znacząco przyczyniać się do zaburzeń w tej strefie.

W trakcie rekonstrukcji ubytków tkankowych w dolnej części twarzy należy wziąć pod uwagę płeć pacjentów. Linia żuchwy u kobiet jest bardziej owalna, podczas gdy u mężczyzn żuchwę cechują ostre kąty. Nie należy doprowadzać np. do nadmiernej maskulinizacji rysów twarzy u kobiet, mimo że ostatnio jest zauważalny silny trend w tym kierunku. 

Znajomość anatomii mięśni mimicznych twarzy w dolnej jej strefie pozwala na umiejętne zastosowanie toksyny botulinowej oraz poprawę wyglądu tkanek, np. poprzez zablokowanie pracy mięśnia bródkowego lub mięśnia obniżacza kąta ust.

Platysma, czyli mięsień szeroki szyi odgrywa istotną rolę w kształtowaniu rysów dolnego odcinka. Warto podkreślić, że włókna platysmy dzielimy na część  ruchomą i nieruchomą.

Pracując w okolicy bródki wypełniaczami, musimy wziąć pod uwagę przebieg gałęzi odchodzących od tętnicy podbródkowej, np tętnicy centralnej.

W trakcie konturowania linii żuchwy można wyznaczyć 6 stref: 

• strefa pionowa gałęzi żuchwy
• strefa kąta żuchwy
• strefa żwacza
• strefa przebiegu naczyń twarzowych (tętnicy i żyły twarzowej)
• strefa fałdu policzkowo – bródkowego
• strefa bródki

Bardzo ważne jest umiejscowienie tętnicy twarzowej, która zawija się na dolnym brzegu żuchwy, przyśrodkowo od mięśnia żwacza. Należy unikać iniekcji w tej strefie.

Serdecznie zapraszamy do naszego Instytutu na specjalistyczne szkolenia z zakresu profiloplastyki:

Wolumetria twarzy – kurs podstawowy

Wolumetria twarzy – kurs zaawansowany