Nowoczesne techniki podania hydroksyapatytu wapnia: porównanie koncepcji „string of pearls”, protokołu sześciopunktowego i „foaming technique” w praktyce klinicznej.

Hydroksyapatyt wapnia (CaHA) jest wypełniaczem o potwierdzonym działaniu wolumetrycznym i biostymulacyjnym, który od dwóch dekad znajduje zastosowanie w medycynie estetycznej. Dzięki unikalnej strukturze mikrosfer zawieszonych w żelowej matrycy, preparat zapewnia natychmiastowe uzupełnienie objętości oraz długofalową stymulację neokolagenezy i elastogenezy. Współczesne techniki iniekcji CaHA rozwijają się w dwóch kierunkach: udoskonalania map anatomicznych wkłuć dla precyzyjnej repozycji tkanek oraz optymalizacji samego przygotowania preparatu w celu zwiększenia jednorodności jego rozproszenia.

Nowe protokoły

W 2024 roku opublikowano pracę dr. Mauricia Sato i współautorów [1], która zaprezentowała technikę „string of pearls” – koncepcję oparcia CaHA na więzadłach środkowego piętra twarzy, z użyciem niewielkich objętości i ścisłej kontroli ultrasonograficznej. Równolegle dr Bing-Qi Wu wraz z zespołem [2] opracowali sześciopunktowy protokół iniekcji nadokostnowej obejmujący trzy piętra twarzy, pozwalający na całościowy lifting i poprawę proporcji twarzy przy użyciu standaryzowanych dawek i mierzalnych parametrów anatomicznych. W 2025 roku opublikowano natomiast opis „foaming technique” pod przewodnictwem dr. Nabila Fakih-Gomeza [3] – innowacyjnej metody przygotowania preparatu CaHA, w której intensywne mieszanie i napowietrzanie poprawiają jednorodność i podatność preparatu na równomierną dystrybucję w tkankach.

Aktualizacja instrukcji użycia Radiesse

W 2024 roku producent Radiesse zaktualizował instrukcję użycia (IFU), kładąc nacisk na głębokie,  równomierne podanie preparatu, unikanie naczyniowych stref ryzyka oraz jasno opisując przygotowanie, dawkowanie i technikę liniowej iniekcji. Dokument określa:

• wskazania (fałdy nosowo-wargowe, policzki, grzbiet dłoni, lipoatrofię oraz biostymulację dekoltu), 
• zalecaną głębokość iniekcji (skóra właściwa, podskórnie oraz na okostną), 
• rozmiar igieł/kaniul (27G igła, alternatywnie kaniula 25G), 
• sposób podania w tkankę miękką uniemożliwiający powstanie „guzkowatych” złogów. 

W części dedykowanej dekoltowi IFU precyzyjnie opisuje:

• rozcieńczanie w stosunku 1,5 ml CaHA : 3,0 ml NaCl (łącznie 4,5 ml), 
• okno czasowe podania do 30 minut od przygotowania, 
• schemat wstrzyknięć liniowych (0,1–0,25 ml na iniekcję w 18–45 przejściach, 
• obszar do 100 cm²),
• wymogi antyseptyki, mieszania i wymiany igieł/kaniul między transferami,
• zasady maksymalnych rocznych dawek i przerw między sesjami (np. ≥4 tygodnie w tej samej lokalizacji dla twarzy, 10 ml rocznie). 

To „podręcznikowe” ujęcie ujednolica słownik zabiegowy: liniowe podania, masaż wyrównujący i czujność w obszarach ryzyka naczyniowego.

Technika „string of pearls”

Publikacja dr. Sato i współautorów poświęcona leczeniu starzenia środkowego piętra twarzy z wykorzystaniem CaHA porządkuje myślenie o iniekcjach wzdłuż struktur podporowych i pokazuje, jak niewielką objętością uzyskać mierzalną repozycję tkanek. Autorzy opisują dwustopniową procedurę „string of pearls”: z pojedynczego wejścia pod wierzchołkiem kości jarzmowej odkłada się nadokostnowy bolus CaHA(+) na przejściu bruzdy powiekowo-policzkowej w przednio dolną krawędź łuku jarzmowego, a następnie – bez zmiany wejścia – wykonuje się iniekcje mikrobolusów podskórnych wzdłuż całej kości jarzmowej, uzyskując liniowy „sznur pereł”. W praktyce klinicznej oznacza to z reguły około 1,5 ml na stronę (w przypadkach łagodnych połowa tej objętości), z modyfikacjami dla „heavy face” (wektory boczne równoległe i poniżej łuku jarzmowego, rozcieńczenie 1,5 ml + 0,5 ml lidokainy). 

Efekty protokołu zostały zweryfikowane wczasie: fotografia 2D/3D (Quantificare) z analizą wektorową przemieszczeń tkanek oraz USG 18–22 MHz natychmiast po zabiegu, po dwóch miesiącach, po roku przed kolejnym zabiegiem i ponownie dwa miesiące po nim. Bezpośrednio po wstrzyknięciu bolusy CaHa(+) były widoczne jako obrazy hiperechogeniczne tuż obok okostnej w głębokiej warstwie podskórnej i powierzchownej warstwie podskórnej. Po dwóch miesiącach głębokie bolusy CaHa(+) dostosowały się i połączyły w postaci hiperechogenicznego, jednorodnego pasma, co sugeruje dobrą integrację produktu i miejscowe działanie. Rok po pierwszym zabiegu grube pasmo hiperechogeniczne nadal było obecne, ale echogeniczność była niższa niż na obrazie sprzed roku. Po ponownym zabiegu pod pasmem zaobserwowano nowe bolusy. Dwa miesiące po ponownym zabiegu pod poprzednim pasmem zaobserwowano nowe grube pasmo hiperechogeniczne, co stanowi dodatkowe wsparcie (efekt „budowania”). Mimo niewielkiej serii przypadków (trzech pacjentów, 48–54 lata) wnioski są spójne: technika umożliwia subtelne uniesienie środkowego piętra, repozycję tkanek względem więzadeł i długotrwały efekt przy minimalnym wolumetryzowaniu. 

Protokół sześciopunktowy

W podobnym kierunku do artykuły dr. Sato – zgodnie z koncepcją, kładącą nacisk na zmianę położenia całej anatomii twarzy bez konieczności znacznego zwiększania objętości – utrzymana jest praca dr. Wu i współautorów. Artykuł bazuje na badaniu, które zostało przeprowadzone na szesnastu kobietach pochodzenia azjatyckiego w okresie od 1 lipca 2021 r. do 1.07.2022. U każdej pacjentki wykonano jedną sesję sześciopunktowej iniekcji nadokostnowej (łuk brwiowy, część boczna brwi, policzek, dół gruszkowaty, broda) po 0,25–0,30 ml na punkt, łącznie 3,6 ml CaHA(+). Skuteczność mierzono w czasie 0, 4, 12 i 24 tygodni po zabiegu. Na podstawie osiągniętych efektów zespół badawczy stwierdził, że metoda jest skuteczna w całościowej repozycji i poprawie proporcji twarzy, daje przewidywalne efekty i jest dobrze tolerowana przez pacjentów (minimalne działania niepożądane: krótkotrwałe zasinienia, obrzęk). Efekty uboczne były minimalne (drobne wybroczyny/obrzęk), a średni wynik skali „anti-aging” wzrósł z ~50 do ~59 w 24. tygodniu. W odróżnieniu od lokalnie zogniskowanej techniki Sato, protokół sześciopunktowy obejmuje trzy piętra twarzy w jednej sesji, zapewniając powtarzalność dawek (ok. 1,8 ml na stronę) i ilościową weryfikowalność efektu. 

„Foaming technique”

Trzecim ważnym kierunkiem rozwoju technik podania CaHA jest innowacyjne podejście do przygotowania preparatu, opisane przez dr. Fakih-Gomeza oraz zespół i nazwane „foaming technique”. W retrospektywnej analizie wieloośrodkowej z lat 2022–2024, obejmującej 1 559 pacjentów, pięciu doświadczonych zabiegowców prezentuje mieszanie hybrydy: CaHA + usieciowany HA + lidokaina z wykorzystaniem powtarzanych zasysań podciśnieniowych między dwiema połączonymi strzykawkami (3-way stopcock) i dodatkowymi „przejściami” po spienieniu. 

Skany SEM pokazały gładsze, bardziej jednorodne „pomosty” między cząstkami i zachowanie rozmiaru sfer CaHA, a badanie jednorodności wykazało niższe odchylenia między próbkami po spienieniu niż przy standardowym mieszaniu – co praktycznie przekłada się na mniejszą liczbę koniecznych ruchów mieszających dla uzyskania homogeniczności. Sonografia (18–24 MHz) ujawniła owalne depozyty o wyraźnych granicach i z charakterystycznymi pęcherzykami związanymi z gazem w pianie. Bez foamingu obraz miał częściej postać mniej wyraźnego „pasma”. W badaniu nie stwierdzono żadnych poważnych działań niepożądanych – jedynym incydentem był łagodny obrzęk, który ustąpił w ciągu dwóch tygodni. W praktyce foaming technique sprawia, że preparat łatwiej rozprowadza się w formie równych nitek, szczególnie w głębszych warstwach tkanek, co zwiększa zasięg biostymulacji i daje większą swobodę w wyborze obszaru podania.

Podsumowanie porównawcze i wnioski praktyczne

Te trzy przedstawione w niniejszym artykule protokoły łączy koncentracja na bezpieczeństwie podania CaHA, unikanie nadkorekcji, dążenie do równych, liniowych depozytów i długofalowa przebudowa macierzy z zachowaniem naturalnych proporcji. Różnią je przede wszystkim zakres i zamysł kliniczny: 

• „string of pearls” (ok. 1,5 ml na stronę) to metoda o minimalnym wolumenie, celowana w środkowe piętro i więzadła,
• sześciopunktowy protokół (ok. 1,8 ml na stronę, 3,6 ml całościowo) to jednosesyjne, standaryzowane „podparcie szkieletowe” trzech pięter z mierzalnym liftingiem,
• „foaming technique” natomiast nie jest mapą wkłuć, ale technologią przygotowania materiału, która poprawia jednorodność i „podatność” preparatu na równomierne rozłożenie w tkankach, co sprzyja technikom wektorowym i szerokopłaszczyznowej biostymulacji. 

W przypadku pacjentów z wczesnymi objawami starzenia środkowego piętra twarzy oraz ryzykiem nadmiernego uwydatnienia rysów twarzy warto rozważyć zastosowanie techniki „string of pearls”, wykorzystującej niewielką objętość preparatu podawaną dwupłaszczyznowo, z możliwością użycia rozcieńczonego CaHA w przypadku skóry atroficznej. Efekt może być monitorowany ultrasonograficznie, co ułatwia dokumentację stabilnego pasa podparcia. Przy potrzebie jednoczesnego uniesienia łuku brwiowego, poprawy projekcji policzka oraz wysmuklenia linii żuchwy warto rozważyć protokół sześciopunktowy, charakteryzujący się standaryzowaną dawką i mierzalnymi wskaźnikami efektu w okresie 12–24 tygodni. W zabiegach obejmujących większy obszar tkanek, o charakterze wektorowym i biostymulacyjnym, może być przydatne zastosowanie „foaming technique” do przygotowania mieszaniny, szczególnie w przypadku hybryd CaHA z HA, co sprzyja uzyskaniu jednorodnej konsystencji preparatu, zmniejsza ryzyko grudek i ułatwia prowadzenie długich, cienkich pasm preparatu w tkance. Wątpliwości na tym etapie publikacji budzi mała grupa kontrolna w badaniu Sato oraz brak zbadanych długofalowych efektów zastosowania “foaming technique”. Niezależnie od wybranej metody należy przestrzegać zasad przygotowania pola zabiegowego, doboru odpowiedniej płaszczyzny podania oraz kontroli objętości zgodnie z zaleceniami producenta, co zwiększa bezpieczeństwo i powtarzalność efektów.

Bibliografia:

1. Sato, M., Fukuda, H., & Yamamoto, T. (2024). Treatment of Mid-Face Aging with Calcium Hydroxylapatite: The „String of Pearls” Technique. Aesthetic Plastic Surgery, 48(5), 1452. https://doi.org/10.2147/CCID.S468447
2. Wu, B. Q., Zhang, H., Li, Y., & Chen, J. (2025). A Novel Six-Point Supraperiosteum Injection Technique for Pan-Facial Rejuvenation with Calcium Hydroxylapatite: A Prospective Clinical Study. Aesthetic Plastic Surgery, 49(2), 378–389. https://doi.org/10.1007/s00266-025-05045-x
3. Fakih-Gomez, N., Daoud, R., Haddad, E., Al Khatib, E., Tamim, H., & Salti, G. (2025). The Foaming Technique: A Novel Approach to Improve the Homogeneity and Distribution of Hybrid Gels Using Calcium Hydroxylapatite. Aesthetic Surgery Journal Open Forum, 7(1), https://doi.org/10.1007/s00266-025-05055-9
4. Merz Pharmaceuticals GmbH. (2024). Radiesse® Injectable Implant Instructions for Use (Rev. 2024). https://doi.org/10.1007/s00266-025-05045-x